NOCLEGI
ROZKŁADY
Obszary, które chronią miejsca najcenniejsze przyrodniczo
Europejskie Parki Narodowe obchodzą swoje święto właśnie 24 maja. Data ta ma swoje szczególne znaczenie, bowiem właśnie tego dnia w 1909 roku powstał pierwszy w Europie park narodowy - Sarek, położony w szwedzkiej Laponii.
REKLAMA
W tym samym roku Szwecja stworzyła również osiem kolejnych parków narodowych. W tamtych czasach, kiedy przemysł rozwijał się gwałtownie, a zasoby naturalne były intensywnie eksploatowane, powstanie parków narodowych było czymś niespotykanym. Warto zauważyć, że pierwszy park narodowy na świecie został utworzony zaledwie 37 lat wcześniej. W 1872 roku Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o utworzeniu Parku Narodowego Yellowstone. Na terenach objętych ochroną zabroniono osiedlania się, polowań, połowu ryb, zbierania owoców, grzybów oraz eksploatacji surowców mineralnych. O bezpieczeństwo parku dbała wtedy armia, ale po zakończeniu I Wojny Światowej specjalnie powołana służba parków narodowych przejęła tę rolę.
Na całym globie powstało do tej pory około 3000 parków narodowych, z czego ponad 400 znajduje się w Europie. Wszystkie te obszary pełnią rolę ochronną dla najcenniejszych przyrodniczo miejsc. W Polsce istnieje 23 takie miejsca, które zostały ustanowione na terenach o wyjątkowych wartościach przyrodniczych i kulturowych, stanowiąc przez 90 lat najważniejszy element systemu ochrony dziedzictwa przyrodniczego. Każdy park narodowy w Polsce obejmuje ściśle określony obszar, który zgodnie z polskim prawem nie może być mniejszy niż 1 000 ha. Na tym obszarze pod ochroną znajduje się cała żywa i nieożywiona przyroda, takie jak zwierzęta, rośliny, grzyby, ekosystemy oraz ich wzajemne oddziaływania, gleba, stosunki wodne, a także charakterystyczne krajobrazy.
Za troskę o te bezcenne zasoby przyrodnicze odpowiadają pracownicy Polskich Parków Narodowych, którzy są specjalistami w wielu dziedzinach. Ich zadaniem jest nie tylko ochrona przyrodniczych zasobów, ale także prowadzenie badań naukowych, edukacja społeczeństwa oraz udostępnianie chronionego dziedzictwa w parkach. Dzięki ich pracy możemy cieszyć się zachwycającą naturą, której bogactwo jest niezastąpione.
W parkach narodowych różnorodne są formy ochrony przyrody. W Polsce, na większości obszarów, stosuje się aktywną ochronę, która polega na przywracaniu lub podtrzymywaniu przekształconych ekosystemów oraz wsparciu dla siedlisk i gatunków, które nie przetrwałyby bez interwencji człowieka. W Gorczańskim Parku Narodowym, aby zachować górskie polany, które powstały w wyniku działalności ludzkiej, konieczne jest wypasanie owiec lub ich koszenie i odkrzaczanie. Podobna sytuacja dotyczy podmokłych łąk w Biebrzańskim Parku Narodowym. Te ekosystemy powstały dzięki współdziałaniu zjawisk naturalnych, takich jak klimat i procesy geologiczne, oraz tradycyjnej gospodarki człowieka. Bagienne łąki i turzycowiska, podobnie jak górskie polany, wymagają regularnego koszenia i wypasu. W przeciwnym razie, zaczną zanikać, ustępując miejsca zarastaniu i lasom składającym się z wierzby, brzozy i osiki, co prowadzi do utraty siedlisk typowych dla ptaków związanych z terenami otwartymi. A przecież Biebrzański Park Narodowy jest jednym z największych ostoi takiego rodzaju ptaków w Europie!
Warto pamiętać, że najstarszym polskim parkiem narodowym i bez wątpienia najbardziej znanym na świecie, który wpisany na listę światowego dziedzictwa ludzkości UNESCO, jest Białowieski Park Narodowy - pierwsze fragmenty dzisiejszego parku objęto ochroną już 100 lat temu.
Na całym globie powstało do tej pory około 3000 parków narodowych, z czego ponad 400 znajduje się w Europie. Wszystkie te obszary pełnią rolę ochronną dla najcenniejszych przyrodniczo miejsc. W Polsce istnieje 23 takie miejsca, które zostały ustanowione na terenach o wyjątkowych wartościach przyrodniczych i kulturowych, stanowiąc przez 90 lat najważniejszy element systemu ochrony dziedzictwa przyrodniczego. Każdy park narodowy w Polsce obejmuje ściśle określony obszar, który zgodnie z polskim prawem nie może być mniejszy niż 1 000 ha. Na tym obszarze pod ochroną znajduje się cała żywa i nieożywiona przyroda, takie jak zwierzęta, rośliny, grzyby, ekosystemy oraz ich wzajemne oddziaływania, gleba, stosunki wodne, a także charakterystyczne krajobrazy.
Za troskę o te bezcenne zasoby przyrodnicze odpowiadają pracownicy Polskich Parków Narodowych, którzy są specjalistami w wielu dziedzinach. Ich zadaniem jest nie tylko ochrona przyrodniczych zasobów, ale także prowadzenie badań naukowych, edukacja społeczeństwa oraz udostępnianie chronionego dziedzictwa w parkach. Dzięki ich pracy możemy cieszyć się zachwycającą naturą, której bogactwo jest niezastąpione.
W parkach narodowych różnorodne są formy ochrony przyrody. W Polsce, na większości obszarów, stosuje się aktywną ochronę, która polega na przywracaniu lub podtrzymywaniu przekształconych ekosystemów oraz wsparciu dla siedlisk i gatunków, które nie przetrwałyby bez interwencji człowieka. W Gorczańskim Parku Narodowym, aby zachować górskie polany, które powstały w wyniku działalności ludzkiej, konieczne jest wypasanie owiec lub ich koszenie i odkrzaczanie. Podobna sytuacja dotyczy podmokłych łąk w Biebrzańskim Parku Narodowym. Te ekosystemy powstały dzięki współdziałaniu zjawisk naturalnych, takich jak klimat i procesy geologiczne, oraz tradycyjnej gospodarki człowieka. Bagienne łąki i turzycowiska, podobnie jak górskie polany, wymagają regularnego koszenia i wypasu. W przeciwnym razie, zaczną zanikać, ustępując miejsca zarastaniu i lasom składającym się z wierzby, brzozy i osiki, co prowadzi do utraty siedlisk typowych dla ptaków związanych z terenami otwartymi. A przecież Biebrzański Park Narodowy jest jednym z największych ostoi takiego rodzaju ptaków w Europie!
Warto pamiętać, że najstarszym polskim parkiem narodowym i bez wątpienia najbardziej znanym na świecie, który wpisany na listę światowego dziedzictwa ludzkości UNESCO, jest Białowieski Park Narodowy - pierwsze fragmenty dzisiejszego parku objęto ochroną już 100 lat temu.
PRZECZYTAJ JESZCZE
